«سرود و سخن در ترازو» در برگیرندهٔ پژوهش‌های گسترده در باب اوزان شعر فارسی و تازی است. در بخش نخست واصف باختری رسالهٔ رشید وطواط را در باب اوزان شعر دری و تازی تحشیه و تعلیق کرده و اشتباهاتی را که نساخان از سر بی‌پروایی در آن ثبت کرده اند، زدوده و در هر باب نمونه‌هایی از شعر در اوزان کلاسیک و اوزان پیشنهادی نیما آورده است. واصف باختری در بخش دوم کتاب واژه‌نامهٔ عروض و قافیه و در بخش سوم به سیمای دیروزین و امروزین وزن شعر دری پرداخته است. واصف باختری این کتاب را که نمودار تسلط بی‌مانند او در شناخت و تسلط بر اوزان شعر است به استاد والامقامش استاد عبدالحق بیتاب پیشکش کرده است.
واصف باختری در مقدمه این کتاب می‌نویسد: «من نمی‌خواهم که وزن را مطلقاً همزاد جاودانی شعر بنگارم، ولی آگاهی دقیق از سرشت و خصلت وزن‌های گوناگون حتا می‌تواند کار آنانی را که می‌خواهند بر پایهٔ ترتیب و توالی عبارت‌های آهنگین، شعر بسرایند نه به ترتیب و توالی اوزان معیاری به اوج و شگفته‌گی بیشتری برساند.»
«سرود و سخن در ترازو» در ۱۰۴ صفحه از سوی نشرات وزارت اطلاعات و کلتور در زمستان سال ۱۳۷۰ هجری خورشیدی در مطبعهٔ دولتی در کابل به چاپ رسید، اما به دلیل آتش‌سوزی مطبعهٔ دولتی در ثور ۱۳۷۱، تنها چند ده نسخهٔ این کتاب به همت شادروان محمد یوسف بخشی از سوختن نجات یافتند. «سرود و سخن در ترازو» دو بار در امریکا به گونهٔ آفیست نیز چاپ شده است.
نظرات بسته شده است.